https://jquery.com/upgrade-guide/3.0/

Bu saufada tam olarak geçiş için neler yapılması gerektiğini anlatıyor.
Ayrıca bu kaynakta JQuery Migrate Plugin başlığı altında şöyle yazıyor:
jQuery 1.9/2.0'da yapılan büyük değişikliklerde olduğu gibi, eski kodun 3.0 sürümüne geçişini basitleştirmek için jQuery Migrate Plugin'in yeni bir sürümünü oluşturduk. Bu eklentiyi bir yükseltme aracı olarak kullanmanızı şiddetle tavsiye ederiz, kodunuzu etkileyebilecek büyük değişikliklerin çoğu hakkında özel tavsiyeler verecektir.

Sonra da aynı başlık altında adım adım ne yapmanız gerektiği anlatılmış.
1. Önce sayfada kullandığınız jquery sürümünü 1.x veya 2.x'in en son sürümüne yükseltin. Yani mesela 1.12.0 sürümünü kullanıyorsanız artık 1.12.4 sürümünü kullanın.
2. Sıkıştırılmamış jQuery Migrate 1.x Eklentisini sayfaya ekleyin.
3. Mecbur değil ama önerilir: sonraki sürümler genellikle jQuery'nin en son sürümleriyle en uyumlu olduğundan, kullanımda olan tüm eklentileri güncelleyin.
4. Bir kılavuz olarak JQMIGRATE 1.x uyarı dokümantasyonunu kullanarak sayfayı test edin ve konsolda görünen tüm uyarıları çözün.
5. JQuery Migrate 1.x eklentisini kaldırın ve sayfadaki güncellenmiş jQuery kodunun yalnızca en son jQuery 1.x/2.x kullanımdayken düzgün şekilde çalışmaya devam etmesini sağlayın. Yani sayfanız migrate olmadan JQuery 1.12.4 ile düzgün şekilde çalışabiliyor durumda olsun.
-- Eğer sizin sayfanızda zaten JQuery 1.12.4 yüklüyse ve hiç hata almıyorsanız direkt 6.adımdan da başlayabilirsiniz.
6. Sayfadaki jQuery sürümünü en son 3.x sürümüne (3.6.1) yükseltin ve sıkıştırılmamış jQuery Migrate 3.x eklentisini sayfaya ekleyin.
7. JQMIGRATE 3.x uyarı dokümantasyonunu kılavuz olarak kullanarak sayfayı test edin ve konsolda görünen tüm uyarıları çözün. Üçüncü taraf eklentilerdeki hataları eklenti yazarına bildirin çünkü bu eklenti yeni jquery sürümüyle uyumlu çalışamıyor olabilir.
8. jQuery Migrate 3.x eklentisini kaldırın ve sayfanın düzgün şekilde çalışmaya devam etmesini sağlayın.

Sadece hızlıca bir göz atmanız da yetebilir belki.
Ben çok kullanılan bazı fonksiyonlardaki değişimleri yazdım:

1. Kodunuzda $(window).load() kullanımı varsa bunu $(window).on('load') şeklinde değiştirmelisiniz.

$(window).load(function() {
  // ...kodlar
}
yerine şu olmalı:
$(window).on('load', function() {
  // ...kodlar
}

).load(function geçen ifadeleri ).on('load', function şeklinde bul-değiştir mantığıyla değiştirebilirsiniz.

2. Kullanılan tarayıcıyı algılamak için artık $.browser kullanamazsınız. Kullanılan tarayıcıyı tespit etmenin başka yollarını kullanmalısınız.

if ($.browser == 'MSIE') {
  // Ben internet explorer'ım diyen kodlar...
}
// yerine şöyle bir kod kullanılabilir:
const regex = RegExp('MSIE*');
if (regex.test(navigator.userAgent)) {
  // Ben internet explorer'ım diyen kodlar...
}

3. addSelf() yerine addBack() kullanın. Basitçe bul-değiştir mantığıyla halledebilirsiniz.

1,2,3 için Kaynak: https://www.computerminds.co.uk/articles/upgrading-jquery-1x-version-3x

4. size() yerine length kullanın. Kaç eleman seçtiğinizi length ile öğrenebilirsiniz.

5. $.unique() fonksiyonunun adı değişti: $.uniqueSort(). İşlevi aynı, sadece fonksiyon adı değişti.

6. $.ready ifadesi destekleniyor. $.when ile veya Promise yapılarıyla kullanılabilir. Örn:

$.when( $.ready, $.getScript("optional.js") ).then(function() {
   // document hazır olduğunda optional.js yüklenip çalıştırlacak...
}).catch( function() {
   // işlem sırasında bir hata oluşmuşsa burası çalışacak...
});

7. .width(), .height(), .css("width"), and .css("height") eskiden hep tam sayı olarak dönerdi. Artık daha hassas veri döndüğü için tam sayı yerine küsüratlı sayı da dönebilir.

8. .on("ready", fonksiyon) kaldırıldı. Bunun yerine $(fonksiyon) kullanın.

9. .bind() ve .delegate() kaldırıldı. Bunlar yerine .on() var. Aynı şekilde .unbind() ve .undelegate() yerine de .off() kullanılmalı.

4-9 Kaynak: https://jquery.com/upgrade-guide/3.0/

const newStatus = !$(this).prop('checked');
$(this).prop('checked', newStatus);

şeklinde prop() fonksiyonunu kullanmayı deneyebilirsiniz.

O zaman ekran genişliğini kontrol edip öyle çalıştırın.

<script id="willRemove">
    (function () {
        var options = {
            call: "0 000 000 00 00", // Call phone number
            whatsapp: "0 000 000 00 00", // WhatsApp number
            call_to_action: "Nasıl yardımcı olabilirim?", // Call to action
            button_color: "#FF6550", // Color of button
            position: "left", // Position may be 'right' or 'left'
            order: "call,whatsapp", // Order of buttons
        };
        var proto = 'https:', host = "getbutton.io", url = proto + '//static.' + host;
        var s = document.createElement('script'); s.type = 'text/javascript'; s.async = true; s.src = url + '/widget-send-button/js/init.js';
        s.onload = function () { WhWidgetSendButton.init(host, proto, options); };
        var x = document.getElementsByTagName('script')[0]; x.parentNode.insertBefore(s, x);
    })();
    
    // Ekran genişliği 600px veya altındaysa silinsin...
    if(window.innerWidth <= 600) {
        setTimeout(function(){
            // Bu #willRemove id'li script tag'ı kendini 10 milisaniye sonra imha edecek...
            document.getElementById('willRemove').remove();
        },10);
    }
</script>

Kodun çalıştıktan sonra kendini remove etmesini sağlayabilirsiniz.
Bunun için bu kodları bir script tag'ına alın ve bu tag'a bir id verin.
Sonra setTimeout() fonksiyonuyla kodun çalışmasına yetecek kadar kısa bir an izin verin ve bu tag'ı komple silin.

<script id="willRemove">
    (function () {
        var options = {
            call: "0 000 000 00 00", // Call phone number
            whatsapp: "0 000 000 00 00", // WhatsApp number
            call_to_action: "Nasıl yardımcı olabilirim?", // Call to action
            button_color: "#FF6550", // Color of button
            position: "left", // Position may be 'right' or 'left'
            order: "call,whatsapp", // Order of buttons
        };
        var proto = 'https:', host = "getbutton.io", url = proto + '//static.' + host;
        var s = document.createElement('script'); s.type = 'text/javascript'; s.async = true; s.src = url + '/widget-send-button/js/init.js';
        s.onload = function () { WhWidgetSendButton.init(host, proto, options); };
        var x = document.getElementsByTagName('script')[0]; x.parentNode.insertBefore(s, x);
    })();
    setTimeout(function(){
        // Bu #willRemove id'li script tag'ı kendini 10 milisaniye sonra imha edecek...
        document.getElementById('willRemove').remove();
    },10);
</script>

stackoverflow'da sizinkine benzer bir soru sorulmuş. Kendimce biraz yorum ekleyerek paylaşıyorum:

Array.forEach döngüsünü break çağırır gibi nasıl sonlandırabilirim?

[1,2,3].forEach(function(el) {
    if(el === 1) break;
});

Bunu forEach fonksiyonunda nasıl yapabilirim? Ben return;, return:false; ve break denedim... Ama break patlıyor ve return de döngüyü sonlandırmıyor.

Doğru Cevap:

forEach içinde break ile döngüyü sonlandırma özelliği yok. Eğer for kullanamıyorsanız, ille de forEach kullanacaksanız try-catch içinde bir exception fırlatabilirsiniz.

var breakData = {};
try {
    [1, 2, 3].forEach(function(el) {
        if (el === 2) {
            breakData.data = el; // bulduğumuz veriyi breakData objesine aktaralım.
            throw breakData; // Objeyi exception (istisna) olarak fırlatalım.
        }
    });
} 
catch (e) {
    // Buraya gelindiyse ya throw breakData komutu çalışmıştır ya da başka bir hata oluşmuştur.
    // Eğer oluşan exception'da data değeri yoksa bizim oluşturduğumuz hata dışında bir hata oluşmuşsa bunu da görelim.
    if(!e.data) console.error(e);
}

// Döngü sonucu oluşan verimiz breakData objesindeki data key'inde.
console.log(breakData.data);

NOT: Kodlarda yaptığım değişikliği test etmedim. Sorun yaşarsanız direkt stackoverflow'daki örneği inceleyebilirsiniz.

Kaynak: https://stackoverflow.com/questions/2641347/short-circuit-array-foreach-like-calling-break

Sizin sorunuza gelecek olursak kodunuzu şu şekilde düzenleyebilirsiniz:

async function getData(data) {
    try {
        data.forEach(async proxy => {
            const content = await arrow(proxy);
            if(content.includes("Your file is ready")) {
                throw { success: content };
            }
        });
    }
    catch(e) {
        if(!e.success) {
            console.error("Hata oluştu", e);
            return false;
        }
        return e.success;
    }
    return undefined;
}

Ama bence forEach yerine doğrudan for kullanın.

Böylece throw veya break kullanmak zorunda kalmazsınız.

async function getData(data) {
    for(let i = 0; i < data.length; i++) {
        const proxy = data[i];
        const content = await arrow(proxy);
        if(content.includes("Your file is ready")) return content;
    }
    return null;
}

Veya döngü yerine Array.find kullanın. find, bulduğu ilk elemanı döndürür. Bulamazsa undefined döner.

find içinde hiç async fonksiyon kullanmamıştım ama denemek lazım...

async function getData(data) {
    return data.find(
        async (proxy) => (await arrow(proxy)).includes("Your file is ready")
    );
}

@sarjaleti'nin verdiği cevaba biraz javascript eklemenizde mahzur yoksa alternatif olarak şu da mümkün:

• Tüm sayfayı kapsayıcı içine alın. Sonra bu kapsayıcıyı dil sayısı kadar çoğaltın. Her kapsayıcıya da attribute olarak dili yazın.
• Javascript ile body'ye aktif dili attribute olarak ekletin.
• CSS ile body attribute'sine göre hangi dilin görüneceğini belirtin.

<head>
    <style>
        body > .page-content { display:none; }
        body[data-lang="tr"] > .page-content[data-lang="tr] { display:block; }
        body[data-lang="en"] > .page-content[data-lang="en] { display:block; }
        body[data-lang="es"] > .page-content[data-lang="es] { display:block; }
    </style>
    <script>
        // Dil değiştiren fonksiyon
        function changeLanguage(langCode="tr") {
            document.body.setAttribute("data-lang", langCode);
        }
        
        // Sayfa açılışında aktif olacak dili belirleyelim.
        // body elementi onload olduğunda bu veri kullanılarak changeLanguage() fonksiyonu çağırılacak.
        const startLanguage = "tr";
    </script>
</head>

<body onload="changeLanguage(startLanguage);">
    
    <div class="language-selector">
        <button onclick="changeLanguage("tr");">TR</button>
        <button onclick="changeLanguage("en");">EN</button>
        <button onclick="changeLanguage("es");">ES</button>
    </div>
    
    <section class="page-container" data-lang="tr">
        Tüm sayfanın Türkçe içerikli HTML kodu burada barınacak.
    </section>
    <section class="page-container" data-lang="en">
        Tüm sayfanın İngilizce içerikli HTML kodu burada barınacak.
    </section>
    <section class="page-container" data-lang="es">
        Tüm sayfanın İspanyolca içerikli HTML kodu burada barınacak.
    </section>
</body>

Bu kurguyu sitenizdeki tüm sayfalara uygulamalısınız. Ama bazı sorunlarla karşılaşmış olacaksınız.

• Başka bir sayfaya geçtiğinizde seçtiğiniz dil kaybolacak ve ana dile ("tr") dönmüş olacaksınız.
• Siteyi kapatıp tekrar açtığınızda seçtiğiniz dil kaybolacak ve yeniden dil seçmek zorunda kalacaksınız.

Bu durumda seçilen dili tarayıcıya kaydetmek ve sayfa açıldığında kayıtlı bir dil olup olmadığını kontrol edip direkt o dili aktif etmek gerekir.
Yukarıda head tag'ında bulunan script tag'ını şu şekilde değiştirebiliriz:

// Dil değiştiren fonksiyon
function changeLanguage(langCode="tr") {
    document.body.setAttribute("data-lang", langCode);
    
    // seçilen dili local storage'a kaydedelim:
    localStorage.setItem("selected-language", langCode);
}

// Daha önce local storage'a yazılmış dil verisini alalım.
const storagedLanguage = localStorage.getItem("selected-languge");

// Local storage'dan dil verisi alabildiysek bunu kullanalım. Bulamadıysak varsayılan dilimizi kullanalım.
const startLanguage = storagedLanguage ? storagedLanguage : "tr";

2 yolla yapabilirsiniz:

1) Veriyi GET Parametresi Olarak Yollamak

Ufak bir bilgi aktarmak istiyorsanız (silindi, güncellendi gibi) a.php'deki link'inizde url parametresine bu veriyi ekleyebilir, b.php'de de yine javascript ile url'i okuyarak parametreleri alabilirsiniz.
Örn:
a.php

<a href="b.php?isim=İlker&sehir=Mersin">İsim ve Şehir verilerini gönder...</a>

b.php

// url'den gelen b.php?isim=İlker&sehir=Mersin verisini parçalayacağız...

// Url'deki parametreler kısmını alalım.
let urlParameters = window.location.search;
// Çıktı: "?isim=İlker&sehir=Mersin"

// Aldığımız veride "?" karakteri varsa bundan sonrasını alalım. Yoksa bi'şey alamayız...
urlParameters = urlParameters.includes('?') ? urlParameters.split('?')[1] : "";
// Çıktı: "isim=İlker&sehir=Mersin"

// Parametreleri birbirinden ayırarak bir array elde edelim:
urlParameters = urlParameters.split("&");
// Çıktı: ["isim=İlker", "sehir=Mersin"]

// Bir js objesinde değerleri key-value şeklinde oluşturalım.
const urlParametersObj = {};
urlParameters.map(x=>{
    const splitted = x.split("="); // "isim=İlker" -> ["isim", "İlker"]
    const key = splitted[0]; // key = "isim"
    const value = splitted.length ? splitted[1] : null; // value = "İlker"
    
    if(Array.isArray(urlParametersObs[key]) urlParametersObj[key].push(value);
    else urlParametersObj[key] = [value];
});
// Çıktı: urlParametersObj = { "isim": ["İlker"], "sehir": ["Mersin"] }

b.php'deki tüm bu işlemleri bir fonksiyon haline getirirseniz hem bu projenizde hem başka projelerinizde tekrar tekrar kullanabilirsiniz:

const getUrlParameters = function() {
    let urlParameters = window.location.search;
    urlParameters = urlParameters.includes('?') ? urlParameters.split('?')[1] : "";
    urlParameters = urlParameters.split("&");
    const urlParametersObj = {};
    urlParameters.map(x=>{
        const splitted = x.split("=");
        if(Array.isArray(urlParametersObs[splitted[0]]) urlParametersObj[splitted[0]].push(splitted.length ? splitted[1] : null);
        else urlParametersObj[splitted[0]] = [splitted.length ? splitted[1] : null];
    });
    return urlParametersObj;
}

// Kullanırken:
var urlParameters = getUrlParameters();
console.log(urlParameters); // Çıktı: { "isim": ["İlker"], "sehir": ["Mersin"] }
console.log("isim: ", urlParameters.isim[0]); // Çıktı: "İlker"
console.log(Object.keys(urlParameters)); // Çıktı: ["isim", "sehir"]
console.log(Object.values(urlParameters)); // Çıktı: [["İlker"], ["Mersin"]]
console.log(Object.entries(urlParameters)); // Çıktı: [["isim", ["İlker"]], ["sehir", ["Mersin"]]]

Burada value değerlerini dizi olarak almamızın nedeni, aynı key'den birkaç tane gelme ihtimalidir.
Örneğin şu parametreler için: ?isim=İlker&isim=Tayfun&meslek=Yazılım 2 tane isim parametresi var.
Şu sonuç üretilecek: { "isim": ["İlker", "Tayfun"], "meslek": ["Yazılım"] }

2) SessionStorage Kullanmak

Veriyi tarayıcının session storage alanına yazarsınız.

• Veri, post metodunda olduğu gibi, URL'de görünmez.
• Veriyi sadece sonraki sayfada değil, bundan sonra kullanıcının gezdiği her sayfada kullanabilirsiniz. Kullanıcı siteyi kapatana kadar bu veri erişiminize açık olur. Yani veri kullanıcının tarayıcısına kaydedilir.
• GET parametresiyle gönderimdeki gibi belli bir formata uymanız gerekmez. İstediğiniz formattaki bir veriyi (html, json, düz yazı...) string haline getirip tutabilirsiniz.
• Veriyi sadece sonraki sayfada değil, o an bulunduğunuz sayfada da kontrol edebilirsiniz.

Veriyi session storage'a yazmak için ona bir key belirlersiniz. Veriyi string olarak session storage'a yazarsınız.
Veriyi okumak için de session storage'daki key'i kullanırsınız. Eğer json gibi bir veri tuttuysanız veriyi string'ten tekrar json'a çevirmelisiniz.

Örnek:
a.php

<textarea id="gonderilecek-veri" placeholder="Tarayıcıya kaydedilecek veriyi yazın"></textarea>
<button id="gonderici-buton">Verileri tarayıcıya kaydet ve beni b.php'ye yönlendir...</button>

<script>
    const $textareaElement = document.getElementById("gonderilecek-veri");

    // Butona tıklandığında...
    document.getElementById("gonderici-buton").addEventListener("click", function(){
        
        // textarea'daki string'i al.
        const data = $textareaElement.value;
        
        // session storage'a "verilerim" key'iyle yaz.
        sessionStorage.setItem("verilerim", data);
        
    });
</script>

Diğer sayfalardan veriyi okumak için:
b.php

<div id="kayitli-veriler"></div>
<script>

    const $yazilacakElement = document.getElementById("kayitli-veriler");

    // session storage'da "verilerim" key'iyle bir kayıt var mı diye kontrol et.
    const data = sessionStorage.getItem("verilerim"); // Eğer yoksa null döner.
    
    // Eğer session storage'da "verilerim" key'iyle kayıt bulabilmişsek div'e yazdıralım.
    if(!data) $yazilacakElement.value = "Henüz veri kaydedilmemiş!";
    else $yazilacakElement.value = data;
</script>

Session storage'a sizin siteniz tarafından yazılmış veriler yalnızca sizin siteniz üzerinden okunabilir.
Yani "Ben session storage'a veri yazarsam başka bir site benim bu verilerimi okuyabilir mi?" diye endişelenmenize gerek yok.
Session storage, kullanıcı sitenizden çıktığı zaman sonlanır. Yani veri günlerce tarayıcıda saklanmaz.
Yine de bu alan kullanıcının bulup düzenleyebileceği bir alandır.
"Sayfayı İncele" > "Application" > "Session Storage" yolunu izleyerek kullanıcı bu veriyi görebilir, değiştirebilir, silebilir.
Yani şifre gibi hassas veriler burada saklanmamalıdır.

Session Storage her zaman string veri tutar. (Belki sayı da tutuyordur.)
Ama siz json veri tutmak istiyorsanız onu da string'e çevirmelisiniz.
Diyelim ki aaa adında bir js objeniz var ve bunu session storage'da saklamak istiyorsunuz:
sessionStorage.setItem("istediğim_bir_key", JSON.stringify(aaa));
Bu veriyi tekrar js objesi halinde almak için ise:
const verim = JSON.parse(sessionStorage.getItem("istediğim_bir_key"));
Veriyi storage'dan silmek istersek:
sessionStorage.removeItem("istediğim_bir_key");

Session storage'da html veri de tutabilirsiniz. Yani js ile bir html kodunu okuyup string olarak session storage'a yazarsınız.
Başka bir sayfada da bu kodu js ile ekrana basarsınız. Bir html kod bloğunu olduğu gibi başka bir sayfaya taşımış olursunuz.

NOT: Tarayıcıdan tarayıcıya farklılık gösterebilir ama Chrome için session storage'da tutabileceğiniz maksimum veri 5 mb'tır.
Eğer kullanıcının tarayıcısında session storage'da tutmaya çalıştığınız toplam veri 5mb'tan fazlaysa kullanıcı hata alır.