Bir ChatGPT 4o sohbetinden özetle:

Görev Zamanlayıcı Kullanarak
~ Başlat menüsüne "Görev Zamanlayıcı" yazarak (Task Scheduler) görev zamanlayıcıyı aç..
~ Sağ taraftaki "Görev Oluştur..." seçeneğinden...
~ ~ Genel sekmesinde görev adını ve açıklamasını gir. (örn. "Tkinter Program").
~ ~ Tetikleyiciler sekmesinde Yeni butonuna bas. "Görev başladığında" seçeneğini seç.
~ ~ Eylemler sekmesinde Yeni butonuna bas.
~ ~ ~ Eylem kısmında "Program başlat"ı seç.
~ ~ ~ Program/komut dosyası alanına Python yürütülebilir dosyasının path'ini gir (örn. C:\Python39\python.exe).
~ ~ ~ "Argüman ekle (isteğe bağlı)" kısmına da Python script'inin yolunu gir (örn. C:\Kullanıcılar\KullanıcıAdı\Desktop\programım.py).
~ ~ Koşullar ve Ayarlar sekmelerinde gerekirse diğer yapılandırmaları yap.
~ Görevi kaydet ve çık.

Başlangıç Klasörünü Kullanarak
~ Python script'in için bir kısayol oluştur:
~ ~ Script dosyana sağ tıkla ve "Kısayol oluştur"a bas.
~ Kısayolu Başlangıç klasörüne taşı:
~ ~ Win + R tuşlarına basarak "Çalıştır" penceresini aç.
~ ~ shell:startup yazıp ve Enter'a basınca açılan klasöre kısayolunu taşı.

Kayıt Defteri (Registry) Düzenlemesi ile
~ Kayıt Defteri Düzenleyicisini Aç:
~ ~ Win + R tuşlarına basarak "Çalıştır" penceresini aç.
~ ~ regedit yazıp Enter'a bas.
~ ~ Kayıt Defteri Düzenleyicisi'nde şu anahtara git: HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run
~ ~ Yeni Bir Değer Ekle:
~ ~ ~ Sağ taraftaki boş alana sağ tıkla ve "Yeni" > "Dize Değeri" (String Value) seçeneğini seç.
~ ~ ~ Değer adı olarak programının adını (örn. TkinterProgram) gir.
~ ~ ~ Değer Verisini Ayarla:
~ ~ ~ ~ Yeni oluşturduğun değere çift tıkla ve açılan pencerede:
~ ~ ~ ~ ~ Değer verisi olarak Python yürütülebilir dosyasının yolunu ve kendi script'inin yolunu gir.
~ ~ ~ ~ ~ Örn. C:\Python39\python.exe C:\Kullanıcılar\KullanıcıAdı\Desktop\programım.py

Programının bilgisayar açıldıktan sonra hemen çalışmasını sağlamak için en etkili yöntem, kayıt defteri (Registry) düzenlemesidir.
Registry düzenlemesi, bilgisayar başlatıldığında uygulamanın çalışmasını garanti eden doğrudan bir yoldur ve genellikle diğer yöntemlerden daha hızlı çalışır çünkü işletim sistemi yüklenirken bu ayar hemen işleme konur.

Bonus: Programı kayıt defteri ile çalıştırmak istiyorum ama bahsettiğin adımları uygulamak çok zahmetli. Bu adımları benim yerime yapacak bir bat dosyası hazırla ve bu dosyaya çift tıkladığımda bu ayarlar otomatik olarak yapılsın.
Cevap özeti:
Tabii, aşağıda vereceğim batch dosyası (bat dosyası) ile kayıt defterine gerekli ayarları ekleyebilirsin. Bu batch dosyasını çalıştırdığında, Python programının bilgisayar açıldığında otomatik olarak çalışması için gerekli kayıt defteri ayarları yapılacaktır.
Not Defteri'ni (Notepad) Aç.
Aşağıdaki kodu Not Defteri'ne yapıştır. (Tabi Python yürütülebilir dosyasının yolunu, programının adını ve script dosyanın yolunu doğru şekilde yazarak):

@echo off
setlocal

set PYTHON_PATH=C:\Python39\python.exe
set SCRIPT_PATH=C:\Kullanıcılar\KullanıcıAdı\Desktop\programınız.py

reg query "HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run" /v ProgramiminAdi >nul 2>&1

if %ERRORLEVEL% equ 0 (
    echo Kayıt defteri ayarları zaten yapılmış.
) else (
    reg add "HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run" /v ProgramiminAdi /t REG_SZ /d "\"%PYTHON_PATH%\" \"%SCRIPT_PATH%\"" /f
    echo Kayıt defteri ayarları başarıyla yapıldı.
)

pause

Not Defteri'nde "Dosya" menüsünden "Farklı Kaydet"e bas.
Dosya adı olarak "programimi_kur.bat" yaz.
"Kayıt türü" bölümünde "Tüm Dosyalar" (All Files) seçeneğini seç.
Dosyayı uygun bir konuma kaydet.

Bu bat dosyasını çift tıklayıp çalıştırdığında kayıt defteri ayarlarının yapıldığını belirten bir mesaj görmelisin.
Dosyayı çalıştırıken Yönetici olarak çalıştır diyerek açman gerekebilir.

Daha detaylı bi'şeyler yapmak istersen veya hata alırsan yukarıda verdiğim yazışmaları kullanarak ChatGPT konuşmasını devam ettirebilirsin...

Uzun ve açıklayıcı bir cevap olacak.
Senin işine yaramıyorsa bile birileri faydalanabilsin diye...

Kırılım oluşturmak için şöyle bir tablo kullanabilirsin:
id
top_id
type
image
name
price
quantity
...
Kırılım oluşturabileceğin yapıyı "id" ve "top_id" sağlıyor.
Mesela:
{id: 1, top_id: 0, type: 1, name: "Sandalye", ...}
{id: 2, top_id: 1, type: 2, name: "Sarı", ...}
{id: 3, top_id: 1, type: 2, name: "Mavi", ...}
{id: 4, top_id: 2, type: 3, name: "Küçük Boy", ...}
{id: 5, top_id: 2, type: 3, name: "Orta Boy", ...}
{id: 6, top_id: 3, type: 3, name: "Küçük Boy", ...}
Burada bir "Sandalye" ürünümüz var. type:1 diyerek ürünün tüm kombinasyonlarını içeren bir kapsayıcı olduğunu belirttik.
type:2 olanlar renkleri temsil ediyor. Her ürününün birkaç rengi olabilir. top_id:1 ve type:2 olanlar, Sandalye ürününün renklerini belirtiyor.
type:3 olanlar da ebatları temsil ediyor. Her rengin birkaç ebatı olabilir. top_id:2 ve type:3 olanlar, Sandalye ürününün sarı renginin farklı ebatlarını belirtiyor.

burada type ifadesini ben uydurdum. Hangi düzeyde olduğumuz belli olsun diye...
top_id de ilgili kaydın bir üst düzeyinde hangi kayıt olduğunu belirtiyor.
Böylece aşağıdaki yapıyı elde ettik:
Sandalye (id:1) -> Sarı (id:2, top_id:1) -> Küçük Boy (id:4, top_id:2)
Sandalye (id:1) -> Sarı (id:2, top_id:1) -> Orta Boy (id:5, top_id:2)
Sandalye (id:1) -> Mavi (id:3, top_id:1) -> Küçük Boy (id:6, top_id:3)

Tabi ben örnek olarak renklerin(type:2) ebatları(type:3) olması gerektiğini belirledim. Ama ebatların renkleri de olabilirdi. Kırılımı nasıl yapacağın projene göre değişir...
Fiyatlar meselesine gelince, tablonun her kaydı için bir fiyat alanı var malum. Burada da "varsayılan fiyat" kullanmak mümkün.
Mesela bir ürüne (type:1 düzeyinde) fiyat verirsek ve alt kırılımlarında fiyat alanını boş bırakırsak, varsayılan olarak ürünün fiyatı kullanılabilir.
Yani bir ebatı ekrana basarken eğer fiyat bilgisi yoksa, onun üst düzeyindeki fiyat bilgisini varsayılan olarak kullanabiliriz. Onun üst düzeyinde de fiyat yoksa onun da üst düzeyine çıkabiliriz...
Örneğin bir sandalyenin fiyatı 100TL ise tüm renk ve ebatlarının fiyatı da 100TL olur.
Ama eğer mavi renkli sandalyeler 200TL olsun istersek, sandalyenin fiyatı 100TL olmasına rağmen mavi (id:3) renk için 200TL fiyat yazabiliriz. Böylece mavi renkli sandalyeler (tüm ebatları için) 200TL olur.
Eğer tüm sandalyeler 100TL olsun ama sadece sarı renkli ve orta boy sandalyeler 150TL olsun dersek, sandalye (id:1) için 100TL yazarız. Renkler (id:2 ve id:3) için fiyat vermeyiz. Orta boy ebat için (id:5) 150TL fiyat veririz...

Tabi diğer bir mesele de bu verilerin nasıl SELECT edilebileceği...
Bir ürünün tüm kayıtlarını almak istiyoruz diyelim.
Sadece SELECT * FROM products WHERE id=1 desek, sadece ürünü seçebiliriz. Hiçbir kırılımı seçmemiş oluruz.
SELECT * FROM products WHERE id=1 OR top_id=1 desek, ürünü ve renklerini seçebiliriz. Ama ebatları seçememiş oluruz.

---Ebatları seçmek için aşağıda birkaç yaklaşımda bulundum ama bunları okumayabilirsin :)---
Ebatları de almak için farklı bir sorgu yapısına ihtiyaç var. Bu tür bir veri yapısında tüm alt seviyeleri almak için genellikle rekürsif sorgular kullanılır. MySQL'de, 8.0 sürümünden itibaren rekürsif Common Table Expressions (CTE) kullanılabiliyor.
Örnek sorgu olarak (bunu ChatGPT 3.5'e yazdırdım):
WITH RECURSIVE ProductHierarchy AS (SELECT * FROM products WHERE id = 1 UNION ALL SELECT p.* FROM products p INNER JOIN ProductHierarchy ph ON p.top_id = ph.id) SELECT * FROM ProductHierarchy
Veya CTE kullanmadan JOIN yardımıyla bir sorgu (bunu da ChatGPT 3.5'e yazdırdım):
SELECT p1.*, p2.*, p3.* FROM products p1 LEFT JOIN products p2 ON p2.top_id = p1.id LEFT JOIN products p3 ON p3.top_id = p2.id WHERE p1.id = 1
Her türlü veritabanını çok yoracak işlemler bunlar. Hoş değil.
---okumaya devam---

Aslında veritabanına bir sütun daha eklemek bütün sorunumuzu çözer. Tüm ebatlar için ürün id'sini de tutan bir sütuncuk:
{id: 1, top_id: 0, product_id: 1, type: 1, name: "Sandalye", ...}
{id: 2, top_id: 1, product_id: 1, type: 2, name: "Sarı", ...}
{id: 3, top_id: 1, product_id: 1, type: 2, name: "Mavi", ...}
{id: 4, top_id: 2, product_id: 1, type: 3, name: "Küçük Boy", ...}
{id: 5, top_id: 2, product_id: 1, type: 3, name: "Orta Boy", ...}
{id: 6, top_id: 3, product_id: 1, type: 3, name: "Küçük Boy", ...}
product_id adlı bir sütun kullanarak tüm alt kırılımlara, en üst düzeyde hangi ürüne ait olduklarını belirtmiş olduk.
Böylece ürüne ait tüm verileri basit bir sorguyla çekebilir haldeyiz:
SELECT * FROM products WHERE product_id=1
Tabi burada da ayrı bir sorunla karşılaşıyoruz. Ürünü INSERT ederken id'sinin ne olduğunu bilmediğimiz için product_id'sini belirtemeyeceğiz.
Bu durumda bir ürün insert ettikten sonra bir de update sorgusu çalıştırmamız gerekir. Örnek:

$sql = "INSERT INTO products (top_id, product_id, type, name) VALUES (:top_id, NULL, :type, :name)";
$stmt = $pdo->prepare($sql);
$stmt->execute([':top_id' => 0, ':type' => 1, ':name' => 'Sandalye']); // ürünü ekledik...
$lastId = $pdo->lastInsertId(); // son eklenen id değerini aldık...
$updateSql = "UPDATE products SET product_id = :product_id WHERE id = :id";
$updateStmt = $pdo->prepare($updateSql);
$updateStmt->execute([':product_id' => $lastId, ':id' => $lastId]); // product_id değerini id olarak belirledik...

Tabi bununla uğraşmak yerine SELECT sorgumuz aşağıdaki gibi de olabilirdi:
SELECT * FROM products WHERE id=1 OR product_id=1
Ama o zaman mysql'i her select işleminde 2 sütun kontrol etmesi için uğraştırmış olacaktık. Oysa ki insert işleminde bir kere uğraştırıp update sorgusu da göndermek daha uygun olacaktır.
Tabi bu sadece yeni bir ürün eklerken gereken bir işlem. Kırılımlar eklerken zaten ürünün id değeri elimizde olacağı için böyle bir update'e gerek yok.

Peki ürünleri bu şekilde aldık diyelim. Select sorgusundan sonra elimizde şöyle bir array olacak:

[
    ['id' => 1, 'top_id' => 0, 'product_id => 1, 'type' => 1, 'name' => 'Sandalye', ...],
    ['id' => 2, 'top_id' => 1, 'product_id => 1, 'type' => 2, 'name' => 'Sarı', ...],
    ['id' => 3, 'top_id' => 1, 'product_id => 1, 'type' => 2, 'name' => 'Mavi', ...],
    ['id' => 4, 'top_id' => 1, 'product_id => 1, 'type' => 3, 'name' => 'Küçük Boy', ...],
    ['id' => 5, 'top_id' => 1, 'product_id => 1, 'type' => 3, 'name' => 'Orta Boy', ...],
    ['id' => 6, 'top_id' => 1, 'product_id => 1, 'type' => 3, 'name' => 'Küçük Boy', ...],
    ...
]

Ama bu front-end'de işlenmek için uygun bir yapı değil. Hiyerarşik olarak uygun bir yapıya çevrilmeli. Ama bu çevrim işini back-end'e yıkmak yerine front-end'e (kullanıcının tarayıcısına) yıkmak daha uygun olur. Bu yüzden veriyi json formatında front-end'e ilettik diyelim. Front-end'de bu veri elimizde json formatında gelmiş olsun:

const response = [
    {id: 1, top_id: 0, type: 1, product_id: 1, name: "Sandalye", ...},
    {id: 2, top_id: 1, type: 2, product_id: 1, name: "Sarı", ...},
    {id: 3, top_id: 1, type: 2, product_id: 1, name: "Mavi", ...},
    {id: 4, top_id: 2, type: 3, product_id: 1, name: "Küçük Boy", ...},
    {id: 5, top_id: 2, type: 3, product_id: 1, name: "Orta Boy", ...},
    {id: 6, top_id: 3, type: 3, product_id: 1, name: "Küçük Boy", ...},
    ...
];

Bu veriyi bir hizaya sokmak için bir fonksiyonumuz olsun. (ChatGPT 3.5)

function buildHierarchy(data) {
    const hierarchy = [];

    // Her bir ürünü işle
    data.forEach(item => {
        // Ürünün hiyerarşik konumunu bul
        const parent = hierarchy.find(parentItem => parentItem.id === item.top_id);

        // Ürünün alt elemanları için "items" dizisini oluştur
        if (!item.items) item.items = [];

        // Eğer ürünün "top_id" değeri 0 ise, ana hiyerarşik yapıya ekle
        if (item.top_id === 0) hierarchy.push(item);
        else {
            // Eğer ürünün "top_id" değeri 0 değilse, parent'ının alt elemanlarına ekle
            if (parent) parent.items.push(item);
        }
    });

    // Derinlik kontrolü
    const addItemsRecursively = items => {
        items.forEach(item => {
            const children = data.filter(child => child.top_id === item.id);
            if (children.length > 0) {
                item.items = children;
                addItemsRecursively(item.items);
            }
        });
    };

    addItemsRecursively(hierarchy);

    return hierarchy;
}

// Kullanırken:
const hierarchy = buildHierarchy(response);

Böylece gelen veriyi şu hale getirmiş olacağız:

const hierarchy = [
    {
        id: 1, 
        top_id: 0, 
        type: 1, 
        product_id: 1, 
        name: "Sandalye",
        items: [
            {
                id: 2, 
                top_id: 1, 
                type: 2, 
                product_id: 1, 
                name: "Sarı",
                items: [
                    {id: 4, top_id: 2, type: 3, product_id: 1, name: "Küçük Boy", items: []},
                    {id: 5, top_id: 2, type: 3, product_id: 1, name: "Orta Boy", items: []},
                ]
            },
            {
                id: 3, 
                top_id: 1, 
                type: 2, 
                product_id: 1, 
                name: "Mavi",
                items: [
                    {id: 6, top_id: 3, type: 3, product_id: 1, name: "Küçük Boy", items: []},
                ]
            }
        ]
    },
    ...
];

ChatGPT 3.5 ile biraz yazıştım. Yazışmamızın sonucu:

Esnek bir arama fonksiyonu oluşturmak için basit bir yaklaşım, terimlerin benzerliğini kontrol etmek için bir tür benzerlik ölçüsü kullanmaktır. Örneğin, iki metin arasındaki benzerliği Levenshtein mesafesi gibi bir ölçümle değerlendirebiliriz. Levenshtein mesafesi, iki metin arasındaki karakter dizisi farkını belirler.
Bu kodda, levenshteinDistance fonksiyonu iki metin arasındaki Levenshtein mesafesini hesaplar. flexibleSearch fonksiyonu, verilen sorgu ve alan adına göre, veri kümesindeki her bir öğe için benzerlik kontrolü yapar ve sonuçları döndürür.
Bu örnek, belirli bir benzerlik eşik değeri kullanır ve bu eşik değeri değiştirilebilir (3.parametre). Bu sayede, isteğe bağlı olarak daha sıkı veya daha gevşek bir eşik belirlenebilir.

// Veri
const data = [
  { id: 1, name: "John Doe", age: 30, city: "New York" },
  { id: 2, name: "Jane Smith", age: 25, city: "Los Angeles" },
  { id: 3, name: "Alice Johnson", age: 35, city: "Chicago" },
  { id: 4, name: "Ata Kuzey", age: 35, city: "Chicago" }
];

// Levenshtein mesafesi hesaplama fonksiyonu
function levenshteinDistance(a, b) {
  if (a.length === 0) return b.length;
  if (b.length === 0) return a.length;

  const matrix = [];

  // İlk satır ve sütunun başlangıç değerleri
  for (let i = 0; i <= b.length; i++) {
    matrix[i] = [i];
  }

  for (let j = 0; j <= a.length; j++) {
    matrix[0][j] = j;
  }

  // Levenshtein mesafesi hesaplama
  for (let i = 1; i <= b.length; i++) {
    for (let j = 1; j <= a.length; j++) {
      if (b.charAt(i - 1) === a.charAt(j - 1)) {
        matrix[i][j] = matrix[i - 1][j - 1];
      } else {
        matrix[i][j] = Math.min(
          matrix[i - 1][j - 1] + 1,
          matrix[i][j - 1] + 1,
          matrix[i - 1][j] + 1
        );
      }
    }
  }

  return matrix[b.length][a.length];
}

// Veriye esnek bir arama yapmak için fonksiyon
function flexibleSearch(query, field, threshold) {
  const results = [];
  for (const item of data) {
    // Levenshtein mesafesi hesaplayarak benzerlik kontrolü
    if (levenshteinDistance(query.toLowerCase(), item[field].toLowerCase()) <= threshold) {
      results.push(item);
    }
  }
  return results;
}

// Örnek kullanım
const searchResults = flexibleSearch("Atalay Kuzey", "name", 5);
console.log(searchResults); // [{"id": 4, "name": "Ata Kuzey", "age": 35,"city": "Chicago"}]

Aynı cevabı 2 kez göndermişim. Bunu değiştiriyorum.

Bir php dosyası (örn. metatags.php) hazırla. Bu dosya, her sayfan için meta etiketleri verilerini içeren bir array'e sahip olsun. Header dosyana bu dosyayı include et.
URL'i parçalayıp dizi içinden bu sayfaya gelecek meta etiken verilerini bul ve ilgili değişkenleri bu verilerle doldur.
Nasıl bir routing yaptığına göre değişir ama ben basitçe bir örnek yazıyorum:

metatags.php

<?php
$allMetaTags = [
    "--default--" => (object)["title"=>"Site Adı", "description"=>"..."], // Bu diziye eklemediğimiz bir sayfa olursa varsayılan olarak göstereceğimiz veriler
    "index.php" => (object)["title"=>"Ana Sayfa", "description"=>"..."],
    "hakkimizda.php" => (object)["title"=>"Hakkımızda", "description"=>"..."],
    "iletisim.php" => (object)["title"=>"İletişim", "description"=>"..."],
    "listeleme/index.php" => (object)["title"=>"Ürün Listesi", "description"=>"..."],
    //...
];
// Bazı key'leri birbirine bağlamamız gerekebilir.
$allMetaTags[""] = &$allMetaTags["index.php"]; // "https://siteadi.com/index.php" ile "https://siteadi.com" istekleri aynı sayfayı işaret eder.
$allMetaTags["listeleme"] = &$allMetaTags["listeleme/index.php"]; // "https://siteadi.com/listeleme/index.php" ile "https://siteadi.com/listeleme" istekleri aynı sayfayı işaret eder.
$allMetaTags["listeleme/detaylar.php"] = &$allMetaTags["listeleme/index.php"]; // Kafamıza göre bazı sayfaların başka sayfalarla aynı meta verilerine sahip olmasını da isteyebiliriz.

header.php

<?php
    require_once("metatags.php");
    
    $urlParts = parse_url($_SERVER['REQUEST_URI']); // Örneğin "https://siteadi.com/hakkimizda.php" gibi bir url'yi parçaladık.
    $fileName = trim($urlParts['path'], '/'); // "https://siteadi.com/hakkimizda.php" gibi bir url için dosya adını ("hakkimizda.php") almış olacağız.
    $metaTags = array_key_exists($fileName, $allMetaTags) ? $allMetaTags[$fileName] : $allMetaTags['--default--']; // Dosya adını dizimizin key'lerinde bulabilirsek onun verilerini kullanacağız. Bulamazsak "--default--" key'indeki verileri kullanacağız.
?>
<head>
    <title><?= $metaTags->title ?></title>
    <meta name="description" content="<?= $metaTags->description ?>">
</head>

Not: Kodları test etmedim. Yazım yanlışlarım olabilir.

"@apollo/[email protected]" paketi "graphql@^16.8.1" sürümünü istiyor,
"@apollo/[email protected]" paketi "graphql@^14.3.1" sürümünü istiyor.

"@apollo/[email protected]" paketi "react@^18.2.0" sürümünü istiyor,
"@apollo/[email protected]" paketi "react@^16.8.0" sürümünü istiyor.

"[email protected]" paketi "graphql@^16.8.1" sürümünü istiyor,
"@urql/[email protected]" paketi "graphql@^0.11.0 || ^0.12.0 || ^0.13.0 || ^14.0.0 || ^15.0.0" sürümlerini istiyor.

Bu işi böyle çözemeyeceğiz diye düşünerek projenin repository'sini internette aradım.

Projenin Github sayfasına girince şu uyarıyı gördüm: THIS PROJECT HAS BEEN DEPRECATED
Bu yüzden güncel paketlerle uyum sorunları oluşuyor olabilir.

Proje sonlandırılıp yerine yenisi getirilmiş ve eski paketler yerine şu paketlerin yenileriyle değiştirilmesi önerilmiş:
old: @apollo/react-components --> new: @apollo/client/react/components
old: @apollo/react-hoc --> new: @apollo/client/react/hoc
old: @apollo/react-ssr --> new: @apollo/client/react/ssr
old: @apollo/react-testing --> new: @apollo/client/testing
old: @apollo/react-hooks --> new: @apollo/client

Bu geçişi en düzgün şekilde (projeye en az zarar verecek şekilde) yapabilmek için de yönergeler eklenmiş: https://www.apollographql.com/docs/react/migrating/apollo-client-3-migration/
Bunu uzun uzun inceyemedim. Yapay zekanın sayfayı özetlemesini istedim.
Verdiği çıktıyı direkt aşağıya yapıştırıyorum ama yine de link üzerinden gitmen daha sağlıklı olur.

Apollo Client 3.0'e geçiş yapmak için aşağıdaki adımları izleyebilirsin:

1) Paketleri Yükleme: Yeni paketleri yüklemek için aşağıdaki komutu çalıştır:

npm install @apollo/client

2) Paketleri Kaldırma: Daha önce "apollo-client", "apollo-boost" veya "react-apollo" paketlerini kullandıysan, bunları projenden kaldır:

npm uninstall apollo-client apollo-boost react-apollo

3) İçe Aktarmaları Güncelle: Kodundaki tüm "apollo-client" ve "apollo-boost" içe aktarmalarını "@apollo/client" ile değiştir. Örneğin:

import { useQuery, useMutation } from '@apollo/client';

4) Sunucu Tarafı İşleme (SSR): SSR işlevlerini kullanıyorsan, bunları yeni konumlarından içe aktar:

import { getDataFromTree } from '@apollo/client/react/ssr';

5) Test Etme: Test bileşenlerini kullanıyorsan, bunları yeni konumlarından içe aktar:

import { MockedProvider } from '@apollo/client/testing';

6) Bağlantılar: Bağlantılar artık "@apollo/client" paketinin bir parçasıdır. Bağlantıları içe aktarmak için daha spesifik olman gerekebilir:

import { createHttpLink } from '@apollo/client';
import { createPersistedQueryLink } from '@apollo/client/link/persisted-queries';

7) Otomatik Dönüştürme: Kod tabanın büyükse, Apollo'nun sağladığı otomatik dönüştürme aracını kullanabilirsin:
1- Apollo Client deposunu kopyala:

git clone https://github.com/apollographql/apollo-client.git

2- JSCodeshift aracını kullanarak içe aktarmaları dönüştür:

npx jscodeshift -t apollo-client/codemods/ac2-to-ac3/imports.js --extensions js source-directory

Burada "source-directory", dönüştürmek istediğin dosyaları içeren klasörün yoludur.

8) Diğer Paketler: Diğer paketleri (örneğin "apollo-link", "apollo-cache-inmemory") kullanıyorsan, bunları "@apollo/client" paketine taşıman gerekebilir.
Daha fazla bilgi için Apollo Client belgelerine bakabilirsin.

Ortak özellikleri ve stilleri içeren bir yüksek dereceli bileşen (higher-order component - HOC) oluşturabilirsin.
Input ve PasswordInput bileşenlerini bu bileşene sarabilirsin.
Örneğin:

import React from 'react';

interface InputProps {
  value: string;
  onChange: (event: React.ChangeEvent<HTMLInputElement>) => void;
  style?: React.CSSProperties;
}

const withInputProps = (WrappedComponent: React.ComponentType<InputProps>) => {
  const InputWrapper = forwardRef<HTMLInputElement, Omit<InputProps, 'ref'>>((props, ref) => {
    const { forwardedRef, ...otherProps } = props;
    return <WrappedComponent ref={ref} {...otherProps} />;
  });

  return forwardRef<HTMLInputElement, Omit<InputProps, 'ref'>>((props, ref) => {
    return <InputWrapper {...props} forwardedRef={ref} />;
  });
};

export default withInputProps;

Daha sonra Input ve PasswordInput bileşenlerini bu HOC ile sarabilirsin:

import React from 'react';
import withInputProps from './withInputProps';
import BaseInput from './BaseInput';

const Input = withInputProps(BaseInput);
const PasswordInput = withInputProps(BaseInput);

export default { Input, PasswordInput };

Bu yanıtı https://cohere.com yapay zekasından yardım alarak yazım.

yenieklenensayfasi.php sayfasına attığın istek json dönmüyor. Bunun yerine bir html içerik (muhtemelen php hata sayfası) dönüyor.
Bu yüzden .then(response => response.json()) satırında hata alıyorsun.
yenieklenensayfasi.php sayfasının json döndürdüğünden emin olmalısın. Bir hata varsa bunu bulup gidermelisin.